#Doeslief

Afgelopen week zat ik bij de Kamer van Koophandel om mijn bedrijf officieel te maken. Het stelde totaal niks voor. Ik kon een kop koffie pakken in een kartonnen bekertje en moest een paar minuten wachten tot ik gehaald werd. Vervolgens gingen we even mijn gegevens langs, zette ik een handtekening en daarmee was het gedaan.

Natuurlijk heb ik ook gevraagd een foto te maken van dat moment. Want hoe simpel het proces ook was.. het was ook echt een mijlpaal! Een aantal jaar geleden lag ik nog het grootste gedeelte van de dag op bed omdat mijn spieren te moe waren om mijzelf overeind te houden. Na een lange periode van ziekenhuizen, revalidatie en therapieen ben ik nu zover dat ik een eigen bedrijf heb!

En weet je wat? Ik ben NIEMAND tegengekomen die tegen mij zei: ‘Joh, waarom maak je daar nou iets groots van? Je zet toch wel vaker je handtekening? Dit is toch een van de vele standaard-stappen die je moet zetten om een bedrijf te starten? Het is toch gewoon heel NORMAAL?’ Nee! Iedereen die ik sprak zei iets in de trant van: ‘Je hebt toch wel een taartje gegeten he? Je hebt het toch wel gevierd?’

Uiteraard hebben we wat lekkers gehaald voor bij de koffie die avond. Om te vieren dat ik officieel een eigen bedrijf heb, ondanks dat er niks veranderd was in mijn bezigheden en er nog geen euro op mijn zakelijke rekening stond. Gewoonweg het feit dat ik deze stap had gezet en het proces waar deze stap deel van uitmaakte, was feest waard en dat snapt iedereen.

Maar als ik dan kijk naar andere momenten waarop we een stap zetten, een stap in een proces, dan gaan we er vaak zo enorm anders mee om. Als je je baas hebt aangesproken op een onduidelijkheid, terwijl je dat eigenlijk heel spannend vind. Of je bent weer gaan sporten. Je hebt een rapport geschreven, waar je je best op hebt gedaan (maar nog niet helemaal naar je zin is). Je hebt deze week twee supergezonde maaltijden gemaakt (maar de andere avonden iets minder gezond). Je reageerde rustig op de driftbui van je kinderen (en verloor je geduld bij de drie andere buien).

Voor al deze momenten geven we onszelf meestal geen compliment. We vieren niet dat we die ene driftbui wisten te trotseren, maar geven onszelf op ons kop dat we dat die andere keren niet konden. We voelen onszelf niet trots dat we twee gezonde maaltijden hebben gefikst, maar balen vooral van de vijf dagen dat we minder groente hebben geserveerd. En dat je je baas hebt aangesproken.. dat had je eigenlijk al veel eerder moeten doen, dus daar moet je vooral niet teveel van maken. Voel je m?

Dus wat is het verschil tussen die twee benaderingen? Het antwoord is heel simpel: we vinden dat het eerste een feestje waard is en die andere voorbeelden niet.

Het verschil is wat we zelf vinden

Echt. Zo simpel is het dus. Al die dingen waar we onszelf voor naar beneden halen, al die momenten dat we onszelf een slechte partner, slechte ouder, slechte werknemer voelen.. die beginnen allemaal met een mening van jezelf. Die beginnen met je eigen mening dat je jezelf geen compliment mag geven voor iets dat niet totaal perfect is. Dat je jezelf niet trots mag voelen om iets wat ‘normaal’ zou moeten zijn. Het begint met een idee dat het ‘hoort’ om de lat zo hoog te leggen dat je die nooit haalt.

Het vervelende is dat we onszelf hier ontzettend mee dwars kunnen zitten tot aan depressies aan toe. Het mooie is dat je er zelf wat aan kunt doen!

Natuurlijk is het daarmee niet zomaar gedaan. Ik hoor bijna al de tegenwerpingen: Als het zo makkelijk was, dan had ik dat al jaren geleden gedaan! Dan had ik niet al die jaren kromgelegen onder mijn eigen perfectionisme en lage eigenwaarde.

Eerlijk? Het is écht zo makkelijk. Niet dat je dan opeens totaal geen last meer hebt van dit soort oordelen over jezelf, het is een proces waar je instapt en waar je steeds milder van wordt. Maar omdat je niet doorhad dat het een keuze is, of je hebt (onbewuste) redenen om vast te houden aan een oud patroon, daarom is het zo moeilijk. Dus laat me je uitleggen welke 4 dingen hierbij gaan helpen. Als je deze serieus neemt, kun je het proces van mildheid naar jezelf toe in gang zetten of versnellen.

1. Begin met willen dat je het zou willen (kunnen)

Deze zin wil je misschien nog een keer lezen. Begin met willen dat je het zou willen kunnen. Er zijn besluiten waar je nog niet aan toe bent. Omdat ze je teveel angst aanjagen, of omdat je niet gelooft dat het kan. Je kunt jezelf er dan niet eens toe zetten om te zeggen dat je iets wilt. Het lijkt dan alsof je moet wachten tot het moment dat je er wel aan toe bent. Als dat moment al komt.

Gelukkig is dat niet waar. Er is namelijk een stap die je wel kunt zetten, maar die we vaak niet bedenken.. je kunt expliciet maken dat je zou willen dat je het zou willen kunnen.

Dat klinkt als een trucje. Een of andere zinloos woordenspelletje, maar het is meer dan dat. Misschien ken je het idee wel van de zone van de naaste ontwikkeling. Het is het idee dat je alleen die dingen kunt leren die al dichtbij je huidige staat zijn. Stel je voor dat je viool wilt leren spelen. Je hebt nog nooit een viool in je handen gehad, maar droomt ervan om een stuk van Tjaikovsky te spelen. Wanneer je een viool zou pakken, een YouTube-filmpje kijkt om te weten hoe je de viool vast moet houden en de strijkstok moet gebruiken, bladmuziek van het Vioolconcert van Tjaikovsky neer zou zetten.. dan zou je er bijster weinig van bakken en waarschijnlijk ook weinig plezier aan beleven.

Als je daarentegen een eerste les bij een viooldocent zou nemen en die zou je leren hoe je precies met je viool om zou moeten gaan en die je leert je eerste drie noten te spelen, dan is de kans groot dat je succes boekt (en plezier eraan beleefd). Je kunt alleen leren wat al dichtbij is.

Zo zijn er nog veel meer voorbeelden van de zone van de naaste ontwikkeling. Een kind leert eerst tijgeren, voordat het leert rennen. Je leert grote bibberige letters schrijven voordat je netjes aan elkaar leert schrijven.

Met deze kennis kun je ook beginnen met het veranderen van je negatieve zelfspraak. Het begint met het eerste kleine stapje vanaf het punt waar je nu bent. Als je al voelt dat je kunt kiezen en beslissen dat je anders gaat denken, dan is dat de stap die je zet. Voel je weerstand, dan beslis je dat je je denkpatroon gaat aanpassen zodra je daar aan toe bent. Voel je heel veel weerstand, dan besluit je dat je het wilt gaan willen. Zie je? Zo is er altijd een keuze die je kunt nemen.

Tenslotte: herhaal je besluit regelmatig tegen jezelf. Elke keer dat je merkt dat je nadenkt over je eigenwaarde, over wat er moeilijk gaat en hoe moeilijk je het jezelf maakt: herhaal je besluit in jezelf.

2. Oefen je besluitvaardigheid

Hoe meer je ontdekt wat er allemaal te kiezen valt, hoe meer je ontdekt hoeveel controle je eigenlijk wél hebt! Kijk eens naar onderstaande lijst van dingen waar we controle over hebben. Een ideale reminder voor iedereen die af en toe het gevoel heeft overweldigd te worden door alles wat er gebeurd.

Keuzes maken is spannend. Als je een goede keuze maakt, zul je respect en acceptatie krijgen van anderen, als je de verkeerde keuze maakt, verlies je die juist. Tenminste, dat is de aanname. Merk je dat je altijd moeite hebt met kiezen, dan is het wellicht tijd om je besluitvaardigheid te trainen. Maak het voor een poosje expliciet een vaardigheid waar je je in wilt ontwikkelen.

1. Let gedurende een dag eens op waar jij allemaal al keuzes maakt. Wanneer je oversteekt op het zebrapad, als je van baan wisselt op de snelweg, wat je eet als lunch, welk antwoord je geeft als iemand je vraagt of je koffie wilt.
2. Zoek momenten op waarop je bewust (andere) keuzes maakt. Neem eens thee als je altijd koffie neemt. Print een kleurplaat uit en kies dus elke keer welke kleur je gebruikt. Neem een week lang 1 onbekend product mee uit de supermarkt. Neem je partner of een vriendin mee naar de bloemenwinkel en kies zonder te overleggen een boeket uit. Wil je het moeilijker maken, stel dan een boeket met bloemen samen. Je krijgt steeds weer van de winkelmedewerker de vraag welke bloemen je mooi vindt en mag dus steeds weer een keuze maken, terwijl iemand anders erbij staat.

Lees hier meer over hsp-zijn en keuzes maken:   https://eigenwaardigleven.nl/zal-ik-wel-of-zal-ik-niet/

3. Ontdek je eigen waarden

Wanneer we het onszelf moeilijk maken, betekent dit meestal dat we heel erg bezig zijn met wat anderen van ons zouden vinden. We vinden het heel erg belangrijk dat andere mensen ons waarderen, goed vinden, respecteren en daar hebben we heel wat voor over. We zijn zelfs bereid ons geluk en onze rust ervoor op te offeren.

Het leven wordt veel zinvoller en meer ontspannen als je gaat leven volgens je eigen waarden. Dat wil zeggen: als je weet wat jij zelf belangrijk vindt en daar je keuzes op gaat baseren en evalueren. Stel dat je een presentatie moet geven en je vind dat spannend. Je gaat met klotsende oksels vooraan staan en doet stotterend je verhaal. Achteraf kun je op verschillende manieren reageren. Je kunt denken: iedereen heeft mij zien stotteren.. ik ben totaal afgegaan voor die mensen! Ik schaam me kapot! Maar wanneer je weet van jezelf dat je het belangrijk vindt om dingen te doen ondanks dat het spannend is. Als je dus uitproberen en ontwikkelen belangrijke woorden vindt, dan is je evaluatie anders. Je denkt dan: ik vond het verschrikkelijk spannend om te doen, heb ook echt niet een perfecte performance afgeleverd, maar ik heb het gedaan! Ondanks mijn angst heb ik daar gestaan en ik weet dat als ik het vaker doe, ik er ook beter in word.

Dus probeer voor jezelf eens op te schrijven wat jij belangrijk vindt in het leven. Wat zou je willen dat anderen over je zouden zeggen? Dat je vriendelijk bent? Een eigen mening hebt? Moedig bent? Karakter hebt? Meegaand bent? Voor anderen zorgt?

De mogelijkheden zijn eindeloos, dus neem even te tijd om hier over na te denken. Bedenk daarbij ook wat je zou willen ten aanzien van de manier waarop je over jezelf nadenkt. Vind je perfectionisme belangrijk? Mildheid?

4. Wat win je ermee om dit in stand te houden?

Heb je nou nog steeds moeite om te zeggen: ‘Ik ga ervoor kiezen om milder naar mezelf te zijn en mezelf credits te geven voor keuzes die ik maak, voor dingen die te maken hebben met mijn eigen waarden en niet alleen voor perfectie.’ ? Dan is het tijd om eens heel eerlijk na te denken over deze vraag:

Wat win je ermee om je negatieve oordelen over jezelf in stand te houden? Wat win je ermee om zo streng voor jezelf te zijn en alles wat je doet weg te bagatelliseren?

Misschien zit de winst er wel in dat je er aandacht mee krijgt? Of misschien voorkom je op deze manier wel dat anderen kritiek op je hebben… je doet het immers zelf al. Het kan je ook opleveren dat je geen spannende dingen hoeft te doen. Als je jezelf druk bezig houdt met jezelf klein houden en bekritiseren, hoef je nooit iets buiten je comfort-zone te doen.

Stel je voor dat je niet continu bezig bent met je eigen negatieve gedachten en je zelfkritiek. Stel je voor dat je al die tijd kan gebruiken om aan andere dingen te denken? Stel je voor dat je dingen zou uitproberen, zonder al te erg rekening te houden met wat anderen van je denken? Dat kan allemaal doodeng zijn om te doen en dan heb je dus heel wat te verliezen door een dergelijke keuze te maken.

Wees eerlijk in je antwoorden naar jezelf en stel jezelf daarna de vraag of je dit echt wil blijven doen. Of je op deze manier je leven wilt leven. Of dat je ergens een stap te zetten hebt, al dan niet met wat hulp, zodat je vrijer en milder in het leven kunt staan.

Wil je meer weten en leren over zelfzorg, zelfcompassie en zelfkennis: meld je dan aan voor de emailtraining Triple Z door op de link hieronder te klikken:

Homepage