Gelukkig Helaas

Terwijl ik dit schrijf, hoor ik mijn kinderen in een andere kamer ontzettend lachen. Ze hebben al een half uur dikke pret samen. De oorzaak? Een spelletje dat ik zojuist introduceerde en wat ik gebruik in mijn trainingen, namelijk: Gelukkig, Helaas.

Het spelletje gaat als volgt: Ik heb kaartjes met daarop lastige situaties. ‘Je gaat naar de film, maar de film die je wilde zien, draait niet.’ Of ‘We eten vanavond spruitjes’, of ‘Ik wilde spelen met mijn vriendje, maar die had al iemand anders te spelen’.

De bedoeling is dat je een kaartje trekt en voorleest. De volgende mag dan reageren met ‘Maar gelukkig … ‘ en dan verzin je iets positiefs. Bijvoorbeeld: ‘maar gelukkig was er een andere film die ook leuk was.’ Of ‘Maar gelukkig stonden er ook frietjes op tafel’.

De volgende mag daarna verder met ‘Maar helaas…’ waarop er dus een negatieve wending in het verhaal komt. Daarna volgt er weer een ‘Maar gelukkig…’

Zo kun je oneindig door, maar je kunt ook na een paar keer een nieuwe situatie trekken en opnieuw beginnen.

Het verhaal van mijn kinderen ging wel een half uur door:

‘De film die ik wilde zien was er niet…’

‘Maar gelukkig was er een andere leuke film..’

‘Maar helaas, ging er een lange meneer voor mij zitten’

‘Maar gelukkig waren er nog veel andere plaatsen vrij, waardoor ik het toch kon zien..’

‘Maar helaas verplaatste die meneer zich en zat weer voor je’

‘Maar gelukkig kon ik nóg een keer verplaatsen..’

‘Maar helaas had die meneer een tweelingbroer …’

Je begrijpt dat er op dat moment een rem los ging en ze de grootste lol hadden met onzinnige dingen verzinnen. Er kwam een drielingbroer bij, lange mannen die planeten gingen bezetten, de FBI en nog heel veel meer gekkigheid.

Wat is nou het idee achter deze oefening? Sommige kinderen (en volwassenen, maar daar kom ik straks op) kunnen blijven hangen in lastige situaties. Er gebeurt iets en de hele dag is verpest en het komt nooit meer goed. Ken je dat? Je wilt dan je kind helpen om ook de positieve kanten te zien, maar dat helpt op dat moment zelden.

Een spelletje als Gelukkig, Helaas kan hierbij goed helpen. Op een moment dat het rustiger is, zoals aan tafel, of aan de koffie of als je kinderen zich vervelen, kun je het spelletje introduceren. Het geeft niets als het er al snel dingen worden genoemd die in het echt niet kunnen. Het hoeft ook niet altijd een situatie te zijn die recent is voorgevallen. Het gaat erom dat je met elkaar oefent in het flexibel omgaan met tegenslag en veranderingen. Ook leer je op deze manier spelenderwijs ontdekken dat er echt meerdere kanten aan een situatie zijn en je kunt kiezen hoe je ernaar wilt kijken.

Er zijn heel veel variaties mogelijk. Je kunt een situatie kiezen en iedereen na elkaar een ‘Maar Gelukkig’ laten verzinnen. Op die manier oefen je ook het denken in opties. Er zijn dan namelijk meerdere dingen die de situatie veranderen. Denken in opties geeft ruimte, omdat je minder snel het gevoel hebt vast te zitten in een probleem.. je hebt immers de ervaring dat je de creativiteit hebt om manieren te bedenken waarmee je iets kunt verbeteren.  

Misschien denk je nu wel: Helaas heb ik (nog) geen kinderen of zijn ze al de deur uit, dus dit blog is niets voor mij.

Maar Gelukkig…, werkt deze oefening ook voor volwassenen! Gooi het maar eens in een groepsapp voor familie en vrienden, of bij de koffie op je werk of probeer het eerst voor jezelf.

Maar Helaas zul je daarvoor misschien wel uit je comfortzone moeten stappen.. omdat je meestal niet degene bent die dit soort dingen initieert.

Maar Gelukkig kun je er alleen maar beter in worden als je ermee start!

Maar Helaas gaan de meeste mensen die dit lezen het uiteindelijk niet proberen, omdat het te anders is dan wat ze gewend zijn.

Maar Gelukkig.. ben jij dat niet. Toch?