Hoera! Mijn kind heeft het moeilijk!
De afgelopen dagen vielen me zwaar. Door diverse oorzaken ben ik over mijn grenzen beland, diep in het rood en dan is er maar 1 remedie: rust. Slapen, liggen en uitrusten.
Maar ik had eigenlijk heel andere plannen in mijn agenda en in mijn hoofd. Ik wilde werken aan de inhoud van de workshop die komt en de groepstraining die ik in het najaar wil starten. Ik wilde ook graag koffie drinken met vriendinnen en met mijn dochter lekker de stad in. Maar alles in mijn lijf vertelde mij dat het tijd was om te rusten.
Dus heb ik veel van de Giro d’Italia gezien en volgde ik de voortgang van Kiki Bertens op Roland Garros. Oeh… die arme Kiki. Ze moest gisteren opgeven in de tweede ronde vanwege een buikgriep. Het was plotseling s nachts begonnen en hoewel ze het dapper nog probeerde, was het na een paar sets helder dat het m niet ging worden. In tranen verliet ze het Center Court en wilde zo snel mogelijk naar huis. Terwijl ze zich zo goed had voorbereid en als een van de favorieten voor de eindzege gold! Remon Sluiter, haar coach, zei in een interview: Ik denk dat ze hier wel een week fysiek en mentaal van moet herstellen.
Die laatste vond ik intrigerend. Want wie Kiki Bertens een beetje volgt, weet dat ze een pittige weg heeft afgelegd om nu 4de op de wereldranglijst te zijn. Sterker nog, de vraag die de journalist aan Sluiter stelde was ongeveer: Jij kent Kiki goed, hoe hard is deze klap aangekomen? Ik hoorde daarin een verwijzing naar de kwetsbaarheid waarmee Kiki Bertens zich in de afgelopen jaren heeft laten zien. Faalangst, dichtklappen als het erop aankwam.. ik kan geen recht doen aan wat er precies bij haar speelde, want ik volg het enkel via de media, maar je kunt gerust stellen dat Kiki Bertens een aantal jaar geleden mentaal vooral worstelde met tennis op het hoogste niveau.
Ze heeft hard aan zichzelf gewerkt, zowel fysiek als mentaal en staat nu regelmatig als winnaar met een beker in de hand. En dan komt dat moment dat je in 1 dag al je voorbereidingen, verwachtingen en diepe wensen in de prullenbak kan gooien vanwege een buikgriepje en dan zegt de coach: ik denk dat ze wel een week nodig heeft.. EEN WEEK! Serieus, ik denk dat velen van ons er ruimschoots meer tijd voor nodig zouden hebben. Wat heeft Bertens dan een mindset ontwikkeld in de afgelopen jaren! Je ziet haar soms ook worstelen tijdens een partij en dan een achterstand wegwerken om uiteindelijk de set weer te winnen. Mindset.
Wat heeft Kiki Bertens nou met mij en met jou te maken? Nou, alles zou ik zeggen! Net zoals Kiki een flinke tegenslag te verwerken had en ik ook nu nog steeds moet rusten in plaats van werken aan de plannen die ik had, zo heb jij vast ook regelmatig het moment dat er vanalles tegen zit. Dat zijn de momenten waar het op mindset aankomt. Op de manier waarop je tegen jezelf praat, welke emoties en gedachten je de ruimte geeft en welke je even vriendelijk op hun plek zet. Het gaat dan om de vraag: ‘hoe wil ik reageren’, in plaats van ‘wat overkomt me nu?’ Weet jij hoe je met tegenslag omgaat? Wil je dat hier met me delen?
En dan nu nog even de laatste stap, namelijk die richting je kind. Hoe leer je een kind nou om veerkrachtig om te gaan met tegenslag? Want 100% zeker dat die er is en dat die gaat komen. En dan bloed je moederhartje en dan zou je het liefst alle pijn en moeite van je kind overnemen, maar dat gaat nou eenmaal niet. Zo zit de wereld niet in elkaar. Dus hoe dan wel?
Nou.. het aller aller belangrijkste is deze: gun je kind zijn of haar worsteling en moeite. Het is niet leuk om te zien, maar het is cruciaal! Je kunt je kind ondersteunen, je kunt het laten zien dat jij het ook moeilijk vindt, je mag er samen om huilen of niet, maar neem het niet over. Veeg het straatje van je kind niet schoon voordat ie er overheen loopt, want uiteindelijk leert je kind dan geen Kiki Bertens te zijn. Je kind leert er geen levenskunst van als jij het leven bij m weghoudt.
Nog even voor de herhaling:
Je kind leert er geen levenskunst van, als jij het leven bij je kind weghoudt.
Dus heeft je kind het zwaar, denk dan van binnen eens: Hoera! Mijn kind heeft het moeilijk! Hier wordt het leven geleerd!
Ben jij het met me eens? Lukt het jou om je kind zijn eigen moeiten te laten hebben, of is de neiging nog erg groot om het voor hem of haar op te lossen? Laat je het me weten?