Zwerfafval rapen
Iedere keer dat er op het nieuws weer een bericht is over het klimaat, de plastic soep, uitstervende diersoorten en intense droogte, bekruipt mij een ongemakkelijk gevoel. Een soort diepe angst, gecombineerd met een vleugje wanhoop en machteloosheid. Het probleem is te groot, de gevolgen niet te overzien en mijn eigen invloed te onooglijk om ook maar iets uit te richten. Ik voel de neiging om mijn kop in het zand te steken en te bidden om genade, maar weet ook dat dat mijn onrust niet wegneemt.
Ik merk het ook bij mijn kinderen. Ook zij zijn regelmatig bezig met het milieu en de toekomst. Of, zoals ze al voor de klimaatspijbelaars op tv kwamen zeiden: ONZE toekomst! Het is een van de redenen dat ik de vorige verkiezingen op een groene partij heb gestemd; het was hun vraag, hun voorkeur. En ik wilde ze daarin graag echt laten merken dat ik ze serieus neem.
Toch wil ik graag meer doen. Ik lees online veel over plasticloos leven, duurzaam leven, geen vlees eten, minimalisme en elke keer denk ik: pff.. ik zou dat best willen, maar waar haal ik de tijd vandaan? Of in mijn geval: de energie? Ik ben allang blij dat de supermarkt alles heeft, zodat ik met mijn wat krakkemikkige lijf niet al die winkels af moet enzo. Meestal eindigt het ermee dat er niets verandert. Tot het een paar weken later toch weer gaat knagen en ik in een opwelling besluit vanalles goed en duurzaam te doen en het na een dag of 4 alweer mislukt is. Herkenbaar?
Tot ik laatst eens even ben gaan zitten om te bedenken wat ik dan WEL zou kunnen doen. Wat haalbaar is. Het antwoord voor mij was zwerfafval. Ik zie het overal liggen als we naar school fietsen en het irriteert me regelmatig. Dus wat als wij – als gezin- eens in de 2 weken een uurtje zwerfafval gaan rapen? Dat leek me wel haalbaar!
Om te voorkomen dat dit idee weer een stille dood zou sterven, heb ik direct op FB een vraag neergelegd hoe je aan van die grijpstokken kunt komen. Daar kwam een reactie op vanuit de gemeente en binnen 2 dagen kreeg ik een volledig pakket van de vuilophaaldienst aan huis geleverd! Kijk, dat is momentum.
Een poosje later gingen we dus met z’n drieen en een vriendinnetje op stap. Gewapend met grijpstokken, vuilniszak en handschoenen. Het begon wat onwennig, maar al snel was het een sport geworden om alles te zien en op te ruimen. Ze hingen zelfs half in de sloten om het plastic daaruit te vissen! We verzamelden anderhalve vuilniszak in een uurtje tijd. Eerlijk is eerlijk, de volgende keer gaan we korter, want het was echt te zwaar voor mijn spieren, maar met een half uur per keer komen we ook ergens!
Natuurlijk lossen we de milieu-problemen niet op met een uurtje afval prikken. Maar het is ons steentje om bij te dragen. Het is mijn manier om zorg te dragen voor onze omgeving. Dit is waardevol aanrommelen!